ეს ერთადერთი სტატიაა, რომელიც რედაქტორის თანხმობის გარეშე მომზადდა. თუ რატომ, ამას მალე შეიტყობთ. ჩვენმა მკითხველმა როგორც შენიშნა, ახლახან, ინტერნეტ-გაზეთ ქიზიყში ა-პოლიტიკური ინტერვიუების სერია დაიწყო. რაკი მოსახლეობას ხშირად პოლიტიკაზე მეტად თანარაიონელების ადამიანური მხარეები აინტერესებს, ამიტომ გადავწყვიტეთ კარგად ნაცნობი ადამიანები უცნობი კუთხით გაგაცნოთ და მათი ადამიანური მხარეები დაგანახოთ.__
28 აპრილს ინტერნეტ-გაზეთ ქიზიყის რედაქტორის
ილია მარტყოფლიშვილის დაბადების დღეა. ამიტომ, პატარა სიურპრიზის სახით სხვადასხვა კითხვების დასმა რედაქციის თანამშრომლებს მისთვისაც მოგვინდა. როცა რედაქტორს ვუთხარი, რომ ინტერვიუს მომზადება მასთანაც მინდოდა - მკაცრად გამომიცხადა, აქ დავალებებს მე გავცემ და არა თქვენო. ერთი სიტყვით გამაჩუმა... იუბილარ რედაქტორს იმდენი ვეხვეწეთ, დაბადების დღის ხათრით მაინც დავითანხმეთ.
მკითხველმა შეიძლება იფიქროს სხვა ვერავინ ნახესო, მაგრამ, იუბილარია და გვეპატიება... თანაც, გულწრფელად გითხრათ, ვიდრე მარტყოფლიშვილს პირადად გავიცნობდი, ყოველთვის სამართლიანობისთვის მებრძოლ ახალგაზრდად მიმაჩნდა. ახლაც ასე ვფიქრობ და ახლა უფრო ასმაგად დავრწმუნდი ჩემს შთაბეჭდილებებში, რადგან
ილია მარტყოფლიშვილი დედოფლისწყაროში ის ერთადერთი ადამიანია, რომელიც უკანასკნელ თანხას დახარჯავს იმაში, რომ სიმართლე გავრცელდეს და ფართო მასების ყურამდე მივიდეს.
ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, ურიგო არ იქნება, რომ მისი ინტერვიუც შემოგთავაზოთ.
-- ილია, მართალია ჩვენი ხელმძღვანელი ხარ, მაგრამ მოდი 15 წუთით დავივიწყოთ და შენს შესახებ გულწრფელად ვისაუბროთ. პირველ რიგში მინდა გკითხო, რატომ არჩიე, გამხდარიყავი ჟურნალისტი?-- შეიძლება უცნაურად მოგეჩვენოთ, მაგრამ არ გადამიწყვეტია. უფრო სწორად, არც მიფიქრია იმაზე, რა უნდა გამოვსულიყავი. ჯერ კიდევ 13 წლის ასაკში ვიცოდი, რომ ჟურნალისტობა მინდოდა. თუმცა, ყველა მეუბნებოდა, რომ თუ გავლენიანი ადამიანის შვილი არ ხარ, ასეთ ფაკულტეტზე ვერც ჩააბარებ და ვერც კარიერაში გაიკვალავ გზასო. ჩემს შორეულ სანათესაოშიც კი არავინ ყოფილა ჟურნალისტი, მაგრამ რატომღაც ამ პროფესიის ხიბლი ადრეული ასაკიდანვე გამიჩნდა. ამდენი შეგონებების მერე, რომ გლეხის შვილი, ანუ ილია მარტყოფლიშვილი ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ვერ მოხვდებოდა, საბედნიეროდ ცრუ აღმოჩნდა. გამიმართლა და პირველივე წელს ჩავირიცხე
თსუ ივანე ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის ტელე-რადიო ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე.
-- მოდი, გაიხსნენე, როგორ მოდიოდი ჟურნალისტიკაში? რა გზა განვლეთ დღევანდლამდე?-- ძალიან საინტერესოდ მახსენდება ის პერიოდი. უნივერსიტეტში ჩაბარებიდან 3 კვირაში პირველ არხზე ყველა ცნობილ ჟურნალისტს ვიცნობდი (მაშინ მხოლოდ რუსთავი 2 და პირველი არხი იყო). ისე ძლიერ მიყვარდა ეს სფერო რომ თბილისში ახლად ჩასული ბიჭი, რომელმაც გზებიც არ ვიცოდი წესიერად ასე მოკლე დროში წამყვან ჟურნალისტებს ვხვდებოდი და გადაცემების მზადებას ვესწრებოდი. ეს ყველაფერი კი სულ რამდენიმე დღეში მოვახერხე. ანუ სწავლა 1 სექტემბერს დავიწყე და ზუსტად მახსოვს 20 სექტემბერს უკვე ყველას ვიცნობდი. ეს კი რუსუდან კერვალიშვილის ქალიშვილის
ნინო დარასელის დამსახურებაა, რომელიც მაშინ მოამბის წამყვანი იყო. უზომოდ მიყვარს ეს ადამიანი. მას მერე ტელევიზიის კარი შეიძლება ითქვას ატალახებული მქონდა. დღესაც მიკვირს ამდენი ხნით და ასე ხშირად რატომ დავდიოდი ან რატომ არ მბეზრდებოდა. მერე
ეკა ბერიძის თოქ-შოუშიც სულ ვიღებდი მონაწილეობას.
კოკა ყანდიაშვილის გადაცემებშიც...
-- უშუალოდ პირველი სამსახური როგორ დაიწყე მედიაში? მოსახლეობაში ხშირად მსმენია სხვამ გააქაჩინაო და მოდი არ დაგვიმალო და პირდაპირ თქვი...-- დასამალი ნამდვილად არაფერია. პირველად ჟურნალ თბილისელებში ვმუშაობდი. ანუ, ქალაქ თბილისში 20 დღის ჩასული ვიყავი და მე და ჩემმა ჯგუფელმა მეგობარმა გადავწყვიტეთ, რომელიმე რედაქციაში სათანამშრომლოდ მივსულიყავით. რომელი რედაქციის შენობაც ვაკეში, უნივერსიტეტთან ახლოს იქნებოდა იქ უნდა წავსულიყავით, და ასეთი აღმოჩნდა ჟურნალი თბილისელები.

რედაქტორს თანამშრომლობა მორიდებით ვთხოვეთ და დავძინეთ, პირველ კურსელები ვართ და დიპლომი არ გვაქვსო. თბილისელებს ახლაც
ზაზა ახობაძე რედაქტორობს. ძალიან კარგი ადამიანია და ის პერიოდი კარგად მახსენდება. ასე თქვა, თქვენი დიპლომი რად მინდა, მთავარია როგორ წერთო... დაგვავალეს რამდენიმე თემა და ზუსტად მახსოვს, რომ 1 თვე ვწერდი ისე მეშინოდა მისი წაღება.
-- თუ გახსოვს რაზე მოამზადე პირველი სტატია?-- პირველი ინტერვიუ 2001 წელს გავაკეთე ამჟამად ცნობილ ჟურნალისტთან, რუსთავის 2-ის პროდიუსერთან,
ნინო შუბლაძესა და ამჟამად მის მეუღლესთან ა
ლეკო ფარულავასთან. თუმცა, მაშინ ნინო და ალეკო 1 არხზე გადაცემა ალიონის წამყვანები იყვნენ, გვერდიგვერდ ისხდნენ სტუდიაში და მხოლოდ მეგობრობდნენ. მახსოვს ძალიან სახალისო სტატია გამოვიდა. საცდელად რედაქტორს რომ შევუტანე, შენიშვნების მოსასმენად იქვე ჩამოვჯექი. კითხვა რომ დაიწყო, სულ სიცილით კითხულობდა და რამდენჯერმე ხმამაღლა გადაიხარხარა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ მასალა ძალიან მოეწონა, ეს კი იმის გარანტია იყო, რომ ჩემი სტატია აუცილებლად დაიბეჭდებოდა. იმავე ორშაბათს მთლიანი გვერდები დაეთმო ამ მასალას. ვერ აგიღწერთ, ეს რამხელა სიხარული იყო ჩემთვის. მით უფრო, რომ თბილისელები ძალზე პოპულარული ჟურნალია, მე კი ჩემი გვარის გაზეთში მოხვედრაზე ვვოცნებობდი. იმდენად დაუჯერებლად მეჩვენებოდა, რომ სტატია ალბათ 20-ჯერ ზედიზედ წავიკითხე და ბოლოში ჩემი გვარი სახელი რომ ეწერა, ის მგონი 100-ჯერ დამარცვლით გადავიკითხე, მართლა ჩემი სტატიაა თუ მეჩვენება-თქო. არ მჯეროდა ილია მარტყოფლიშვილი თბილისელების ფურცლებზე რომ ეწერა. ამის მერე ხშირად ვაქვეყნებდით ცნობილ ადამიანებთან ინტერვიუებს.
-- ანუ ჟურნალ თბილისელებში აიდგი ფეხი?-- ასე შეიძლება ითქვას. თბილისელები ჩემთვის უდიდესი სკოლა იყო. საოცარი შთაბეჭდილებები მაქვს. შემდეგ მე და ჩემმა მეგობარმა, რომელიც ჟურნალ თბილისელებში ერთად მივედით და ვიმუშავეთ, ერთ წელიწადში საკუთარი ჟურნალი დავაფუძნეთ. 48 გვერდიან ფერად ყოველკვირეულ ჟურნალს ჩვენვე ვრედაქტორობდით, რომელსაც ერქვა ,,კვირის ბოლო. რედაქციაში სულ 18 წლის ბავშვები ვიყავით და ისეთ რაღაცეებს ვახერხებდით, ახლაც მიკვირს. კოკა ყანდიაშვილს ისე გაუკვირდა 18 წლის რედაქტორები რომ ვიყავით და სულ სტუდენტი კორესპონდენტები რომ გვყავდა და თანაც საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ ჟურნალის 48 გვერდს ვავსებდით, ჩვენზე ვრცელი სიუჟეტი მოამზადა... ძალზე პოპულარული გადაცემა ჰქონდა, გახსოვთ ალბათ, პროგრამა _
რა ხდება! მოგვიანებით კი ძალიან დაგვეხმარა და პირველ არხზე 10 ათასი ლარის სარეკლამო დრო გვაჩუქა, რამაც ჩვენი ტირაჟი გაასამმაგა. ჩვენი ჟურნალის რელკამა დღეში სამჯერ საუკეთესო დროს გადიოდა ეთერში. სერიალში
,,ძილის წინ, მეორედ სერიალში ფიორელა და მესამედ ყანდიაშვილის გადაცემაში. ანუ, სამივე გადაცემა მაღალრეიტინგული იყო და ცხადია, ეს ძალიან დაგვეხმარებოდა, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად რამდენიმე თვეში დავიქსაქსეთ და...
-- თუ არ ვცდები მერე რადიოშიც მუშაობდით-- ამ ჟურნალის შემდეგ დედოფლისწყაროს ტელევიზიაში გადავედი. უფრო სწორად თავიდან შევქმენით. ერთ დღეს, ჩემს ჟურნალთან ერთად დეზერტირების ბაზრის ოფისში
ლაერტ ზუბადალაშვილს ვესტუმრე ჟურნალი ვაჩვენე და გავეცანი, რომ დედოფლისწყაროელი ვარ და ამ ჟურნალის რედაქტორი გახლავართ-მეთქი. საპარლამენტო არჩევნები 3 თვეში მოდიოდა და ვთხოვე, ადგილობრივი ტელევიზია, რომელიც დედოფლისწყაროში მანმადე მისი წყალობით მუშაობდა, კიდევ აღგვედგინა. კარგად ვისაუბრეთ და სულ მალე ბატონმა ლაერტმა თანამედროვე იაპონური ახალი გადამცემი შეიძინა, სადაც დედოფლისწყაროში რუსთავი 2-ის გადაცემები ჩავრთეთ, მაშინ რაიონში ესეც დიდი მიღწევა იყო და მითუმეტეს ამავე სიხშირეზე ყოველდღიურად საღამოს 7 საათიდან ადგილობრივი ტელე-გადაცემები გადიოდა. იყო ყოველდღიური საინფორმაციო გამოშვება ,,სპექტრი, რომლის წამყვანი მე ვიყავი. დედოფლისწყაროში მიმდინარე ამბები ყოველდღიურად ეკრანზე გადიოდა და მოსახლეობას მოსწონდა, რადგან მაინც ახალი ხილია საკუთარი თავი და ახლობლები თუ ნაცნობები ეკრანზე იხილო. გადაცემებს ოპერატორ
გია ყაჭაშვილთან ერთად ვამზადებდი და ეს პერიოდიც ულამაზეს მოგონებად მახსოვს. მაშინ დედოფლისწყაროელებმა ფაქტობრივად პირველად გამიცნეს და 19 წლის ბიჭისთვის დიდი ბედნიერება იყო, როცა ქუჩაში მცნობდნენ. მე ის მიკვირდა ეკრანიდან გაქრობიდან 4 წლის შემდეგაც მცნობდნენ და არ მივიწყებდნენ. ზუბადალაშვილმა დიდი მადლი ქნა და რაიონს ახალი გადამცემი აჩუქა. ის გადამცემი აპარატი სად არის დღემდე ვერ მივაკვლიე. არადა, რამდენჯერმე ვეცადე... მაშინ, ზუბადალაშვილის ბიუროს ხელმძღვანელს
ტარიელ ღარიბაშვილს უნდა მიექცია ყურადღება. აპარატი დედოფლისწყაროს ანძაზე
ალბერტ ალუღიშვილს ჰქონდა ჩაბარებული, მაგრამ არ ვიცი, რა ბედი ეწია. ძალიან გამიხარდება, თუ დედოფლისწყაროს ხელმძღვანელობიდან ვინმე ამ საკითხით დაინტერესდება.
-- ანუ, ტელევიზიის შემდეგ გადახვედით რადიოში?-- ტელევიზიაში მუშაობის შემდეგ საქართველოში ვარდების რევოლუცია მოხდა. მერე კი ისევ თბილისში
რადიო უნივერსში გადავედი FM 103.9, რომელსაც ახლა
რადიო პალიტრა დაერქვა. იქ ყოველსაათიანი საინფორმაციო გადაცემის წამყვანიც ვიყავი, საპარლამენტო კორესპონდენტიც და გამომშვები რედაქტორიც. შემდეგ დედოფლისწყაროში, ისტორიულ-ეთნოგრაფიული საზოგადოება კამბეჩოვანის ბაზაზე 2003 წელს გამოვუშვით ისტორიულ-შემეცნებითი შინაარსის ბეჭდვური გაზეთი ქიზიყი. რამდენიმე ნომერი გამოვიდა და გაჩერდა. შემდეგ თბილისის
პირველ რადიოში გადავედი FM 106.4-ზე. იქაც საინფორმაციოს გამომშვები რედაქტორი, პროდიუსერი და საპარლამენტო კორესპონდენტიც ვიყავი. შემდეგ იყო
თავისუფალი გაზეთი, გაზეთი
ვერსია, გაზეთი
საქართველოს რესპუბლიკა, გაზეთი
კამარა, და ასე შემდეგ. ბევრგან მიმუშავია და ზოგი რამ არც კი მახსენდება.
-- თავისუფალი დრო როდის გრჩებათ, ან რითი ხარ ამ დროს დაკავებული?-- ისეთ პროფესიას ვემსახურები, თავისუფალი დრო ძალიან ცოტა გვაქვს.
-- ქართული სამზარეულოდან რომელი კერძები გიყვართ?-- უპრეტენზიო ვარ კვებაში. ანუ, არ არსებობს საკვები რომელზეც ვიტყვი, რომ არ მიყვარს. თუმცა, ცხადია, მაქვს გამორჩეულად საყვარელი კერძები. მიყვარს ხინკალი, ღორის მწვადი და ხაჭაპური...
-- რამდენად მნიშვნელოვანია თქვენთვის მანდილოსნის შეფასებისას მისი ჩაცმულობა?-- მნიშვნელოვანი კი არა, ჩემთვის ერთ-ერთი უმთავრესია. მოძველებული აზროვნება, ან რაიმე სახის კომპლექსები არ მაწუხებს, მაგრამ მაინც მიმაჩნია, რომ ქალს თავისებური სინაზე და შარმი უნდა ეტყობოდეს. აუტანელია ჩემთვის, როცა ქაჯურად იცვამენ, ამას კი ახალი თაობის გოგონების დიდი ნაწილი აკეთებს. თუ არ უხდება, მხოლოდ მოდის ტენდენციების გამო არ უნდა იცვამდნენ.
-- ქალის ადგილს სად უფრო ხედავთ, სამზარეულოში თუ კარიერაში?-- ცუდი მიდგომაა, თუ ვინმე ფიქრობს, რომ მანდილოსანი მხოლოდ სამზარეულოში საფუსფუსოდ, ან შვილების აღსაზრდელად არის საჭირო. მე ასე არ მიმაჩნია.
-- რამდენად განიჭებთ პროფესიული საქმიანობა სიამოვნებას?-- უზომოდ მიყვარს ჩემი პროფესია და უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. ამაზე ბედნიერება არაფერია, როცა აკეთებ იმ საქმეს, რომელიც ძალიან გიყვარს. ესაა ის საქმე, რითიც არასოდეს ვიღლები. ხშირად ღამის 4 საათამდე ვწერ, დილით ისევ ადრე ვიღვიძებ და კვლავაც ვმუშაობ. შემიძლია ეს საქმე შეუსვენებლად ვაკეთო.
ესაუბრა
თამილა გურაშვილი* * *
ვინ არის დედოფლისწყაროში პოლიტიკურად ყველაზე აქტიური ახალგაზრდა და როგორია შოთა ჯამასპიშვილის ადამიანური მხარეებიამ ასაკის პოლიტიკურად ასე აქტიური ფიგურა დედოფლისწყაროში ჯერჯერობით არ არსებობს. მისი ინტერვიუ ამიტომაც არის მკითხველისთვის საინტერესო, რომ ის უალტერნატივოა. თუმცა, აქტიურ პოლიტიკოსთან ამჯერად პოლიტიკაზე სულაც არ ვისაუბრებთ. ჩვენი სტუმარია, ნოღაიდელის მოძრაობის დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის ხელმძღვანელი
შოთა ჯამასპიშვილი. ის მხოლოდ 25 წლის ხდება, თუმცა უკვე არაერთი პოლიტიკური პარტიის გამოცვლა მოასწრო. ამ ასაკში კი ახალგაზრდები და მით უფრო ვაჟები ძირითადად სხვა საქმეებით არიან ხოლმე დაკავებულნი. ჯამასპიშვილს კი თავიდანვე სულ სხვა მიზნები და გეგმები ჰქონდა.
ხშირად ამბობს, რომ დგას სიმართლის და არა ცალკეული ადამიანების გვერდით. მისი დევიზიც სწორედ ეს გახლავთ. როგორც ოპოზიციურად ყველაზე აქტიური და ადგილობრივ პოლიტიკურ სპექტრში ასაკით ყველაზე პატარა, გადავწყვიტეთ, მისი ადამიანური მხარეებიც გაგაცნოთ.
შოთა ჯამასპიშვილი: დავიბადე დედოფლისწყაროში, 1985 წლის 25 მაისს. დავამთავრე ქალაქის #1 სკოლა.
-- უცხო თვალით რომ შეაფასოთ საკუთარი თავი, ვინ არის შოთა ჯამასპიშვილი?-- ეს არის ადამიანი, რომელიც დგას სიმართლის გვერდით და არა ცალკეული პიროვნებების გვერდით.
-- რა უფრო მნიშვნელოვანია თქვენთვის, ოჯახი თუ კარიერა, ანუ თქვენს შემთხვევაში პოლიტიკა...-- როდესაც პოლიტიკაში მივდიოდი, ბევრი მეუბნებოდა, რომ არ ღირდა ამ სიბინძურეში გარევა. მაგრამ, ჩემთვის ვაჟკაცური საქციელია ის, რომ ამ ბინძური პოლიტიკიდან სუფთა გამოვალ... სუფთა არა მარტო ხალხის, არამედ ღმერთის წინაშე. აქედან გამომდინარე, ჩემთვის პირველ რიგში მთავარია საქმე, შემდეგ კი ოჯახი.
-- ახლო მომავალში თუ გეგმავთ დაოჯახებას?-- არა, არც დრო მაქვს საამისოდ, რომ ამ საკითხზე ვიფიქრო. სიმართლე გითხრათ, ვფიქრობ, რომ ჯერ ჩვენი ქვეყნისთვის მაქვს საქმე გასაკეთებელი. ოჯახზე ალბათ მერე ვიფიქრებ.
-- რამდენად გჯერათ ცხოვრებაში სასწაულების?-- სასწაულების ნამდვილად მჯერა. ოღონდ, დარწმუნებული ვარ, რომ ყველაფერი ღმერთის ნებით ხდება...
-- რა მავნე ჩვევა გაქვთ, რომელიც თავს გაბეზრებთ და გინდათ რომ მოიშოროთ?-- მავნე ჩვევებიდან სიგარეტის მოწევას გამოვყოფდი. მინდა, რომ მოვიშორო...
-- კონკურენტებთან თუ შეგიძლიათ დახმარების სათხოვნელად მისვლა?-- ღიად მინდა ვთქვა, რომ კონკურენტებს მე მტრად არ აღვიქვამ. ცხადია დახმარებას ვთხოვდი, მიუხედავად იმისა, რომ შესაძლოა, ხანდახან ჩვენი მოსაზრებები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს.
-- რამდენად ხართ ფულის მხარჯველი?-- უცნაური კითხვაა. ფულის ხარჯვა არ მიყვარს, მაგრამ ბუნებით ქველმოქმედი ვარ...
-- რამდენად იცავთ და მისდევთ მამა-პაპურ ტრადიციებს?-- ცხადია ვიცავ... მიმაჩნია, რომ ჩვენმა წინაპრებმა ამ ტრადიციებით დღევანდლამდე მოიყვანეს ჩვენი სამშობლო.
-- რაზე ოცნებობთ, რას ინატრებდით?-- საქართველოს გაბრწყინებას, გამთლიანებას და ვინატრებდი, რომ ჩვენს ქვეყანაში ყველა ადამიანი იყოს ბედნიერი და კეთილშობილი.
-- ძირითადად რაზე საუბარს გაურბიხართ?-- ჭორაობას...
-- როგორ ფიქრობთ, თქცენი ცხოვრების მთავარი მისია რა არის?
-- ჩემი ქვეყნისა და ხალხის კეთილდღეობაზე ზრუნვა.
-- რამდენად გიყვართ საჩუქრების მირთმევა?-- სიმართლე გითხრათ, საჩუქრების კეთება მიყვარს, მაგრამ ძირითადად, ფინანსებიდან გამომდინარე ვმოქმედებ.
-- პოეზია თუ გიყვართ და რომელია თქვენი საყვარელი ლექსი.-- ლექსები მიყვარს, მაგრამ ვერცერთს ვერ გამოვყოფ. ისე კი, შემიძლია გითხრათ, რომ ჩემი სამაგიდო წიგნი არის ,,ვეფხისტყაოსანი.
-- თავისუფალ დროს როგორ ატარებთ?-- თავისუფალი დრო ცოტა მაქვს, მაგრამ როცა გამოვნახავ, ძირითადად კომპიუტერთან ვატარებ-ხოლმე. ასევე ძალიან მიყვარს ხატვა.
-- ბუნებით აზიატი ხართ, თუ ევროპელი?-- პირველ რიგში მე ვარ ქართველი...
-- ქალის ადგილს სად უფრო ხედავთ, სახლში თუ სამსახურში?-- პირადად მე მიმაჩნია, რომ ქალის ადგილი არის ყველგან. არასწორად მიმაჩნია სქესის დაყოფა-დახარისხება.
-- რაკი მანდილოსანზე ჩამოვარდა საუბარი, საინტერესოა, როგორი გოგონები გხიბლავთ?-- ჩემი აზრით, გოგონა პირველ რიგში უნდა იყოს თამამი. ფიზიკურ აღნაგობაზე მეტად ლამაზი სულიერი სამყარო უნდა ჰქონდეს. ღა თქმა უნდა ამის შემდეგ სასურველია, რომ სასიამოვნო გარეგნობის პატრონი იყოს.
-- რა გეგმები გაქვთ უახლოეს მომავალში?-- ვაპირებ ბოლომდე ვიბრძოლო საქართველოს კეთილდღეობისთვის, რადგან მიმაჩნია, რომ ჩვენი ქვეყნის ბედი წყდება დღეს...
ესაუბრა
თამილა გურაშვილი* * *
რატომ დადგა თამარის ქუჩის დასახლება დაცლის საფრთხის წინაშე და რატომ იმატა დაავადებებმა,,იყიდება ბინა - ამგვარი შინაარსის წარწერები ქალაქ დედოფლისწყაროში, თამარის ქუჩაზე რეკორდული რაოდენობით შეგხვდებათ.
ჩვენს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა აღმოვაჩინეთ, რომ ეს ერთი შეხედვით უწყინარი განცხადება, ამ ქუჩაზე ერთმანეთის მიყოლებით თითქმის ყოველი ბინის კარს ამშვენებს. ჩვენი ეჭვი, რომ ეს უბრალო შემთხვევითობა არ იყო და სერიოზულ მიზეზთან იქნებოდა დაკავშირებული, სულ მალე, ადგილობრივებთან გასაუბრების შემდეგ გამართლდა. 
თამარის ქუჩის მცხოვრებნი გაზეთ ქიზიყთან საუბრისას აცხადებენ, რომ ამ დასახლებაში ცხოვრება აუტანელი მას შემდეგ გახდა, რაც კირის საწარმო ამოქმედდა. მისი მუშაობისგან გამოწვეული სპეციფიური სუნისა და ბოლის გამო კი ადგილობრივებისთვის ბინებში გაჩერება შეუძლებელი ხდება.
დადგენილი ნორმების მიხედვით, ამგვარი საწარმო დასახლებული პუნქტიდან მინიმუმ 300 მეტრით უნდა იყოს დაშორებული, თუმცა ერთი შეხედვითაც აშკარად ჩანს, რომ კირქვის საქარმო საცხოვრებელი ბინებიდან მხოლოდ 170 მეტრითაა დაშორებული, იქიდან ამოსული ბოლის უზარმაზარი ღრუბლები კი დასახლებას ეფინება და გაუსაძლისი ვითარება საათობით გრძელდება.
,,როცა საწარმოში მუშაობენ დილიდან რომ დაიწყება, შუადღემდე ისეთი ბურუსი ჩამოწვება ხოლმე, რომ ერთმანეთის გარჩევა გვიჭირს. ამას როგორმე აიტანდა კაცი, მაგრამ ამ ყველაფერს თან ერთვის აუტანელი სუნიც. შიგნით ოთახებშიც კი შეუძლებელი ხდება გაჩერება. აღარ ვიცით რა ვქნათ... რაღა არ ვიღონეთ, სად არ ვიჩივლეთ, მაგრამ არაფერი ეშველა. ათასჯერ გადავწყვიტეთ ბინა გაგვეყიდა. დავაწერთ ხოლმე - ,,იყიდება ბინა! მერე წავშლით, ისევ რომ ვეღარ ვძლებთ ისევ აქედან გაქცევას დავგეგმავთ ხოლმე. ასეა ყველა. ჩამოიარეთ და ნახეთ, ყველა ბინას აწერია, რომ იყიდება. მაგრამ რად გინდა... მყიდველი არ ჩანს. ვინ იყიდის ასეთ ადგილას ბინას და ვინ გაყოფს შარში თავს?.

არადა, წასასვლელი არსად გვაქვს, ვერც ეს ბინები იყიდება, თორემ სხვა ადგილას გვინდა გადასვლა. აქ ბინის შეძენა არავის უნდა. რომ დაინახავენ საწარმოა, ყველა კლიენტი გარბის... - აღშფოთებას ვერ ფარავენ თამარის ქუჩის მცხოვრებნი. განსაკუთრებით რთულ ვითარებაში ქუჩის დასაწყისში მცხოვრები ოჯახები აღმოჩნდნენ, რომლებიც საწარმოსთან ყველაზე ახლოს არიან.
სპეციალისტები განმარტავენ, რომ კირის წვის შედეგად გამონაბოლქვი მოსახლეობისთვის შედარებით ნაკლებად მავნებელი რომ იყოს, ამისათვის აუცილებელია საწარმომ ე.წ.
ანტრაციტის ნახშირი გამოიყენოს. თუმცა, იმის გამო, რომ ეს ნახშირი გაცილებით ძვირადღირებულია და საქართველოში არც მისი იმპორტი ხორციელდება, საწარმოები მის შეძენას ვერ ახერხებენ.
როგორც საწარმოს ხელმძღვანელმა
გურამ ნატროშვილმა გაზეთ ქიზიყს განუცხადა, ჩვეულებრივ ნახშირს მოიხმარენ ამ საწარმოშიც, რის გამოც გამონაბოლქვის სუნი და მავნებლობა შედარებით გაზრდილია. ნატროშვილი ასევე განმარტავს, რომ მოსახლეობის პრეტენზიები მისთვის ნაცნობია, რის გამოც კირქვის ღუმელთან სპეციალური გამწოვი დამონტაჟდა, რომელიც გამონაბოლქვს ასი მეტრით უკან აფრქვევს. საწარმოს ხელმძღვანელობა მოსახლეობისთვის საფრთხის აცილებას ამ გზით ეცადა, თუმცა ვითარება არც ამ ფაქტს გამოუსწორებია.
თამარის ქუჩის მცხოვრებნი აცხადებენ, რომ გარემოს დაცვის სამინისტროსა და ინსპექციას არაერთხელ მიმართეს, თუმცა მათი უფლებების დაცვა ამ დრომდე არ ხერხდება.
,,განცხადება პარლამენტშიც შევიტანეთ და სამინისტროს წარმომადგენლები რომ ჩამოვიდნენ და შეამოწმეს არაობიექტური დასკვნა დაიდო. დაწერეს, რომ მოსახლეობის ჯანმრთელობას საფრთხეს არ უქმნიდა. ყველაზე მთავარი ის იყო, რომ სინჯები ისეთ დროს აიღეს, როცა იმ დღეს საწარმო არ მუშაობდა და გამონაბოლქვი თუ არ იყო მავნე რანაირად იქნებოდა. დიდი ეჭვი გვაქვს, რომ საწარმოს ხელმძღვანელობა სამინისტროს წარმომადგენლებთან გარიგებულია და ამიტომ აფერხებენ. რამდენიმე თვის წინ სინჯები კიდევ აიღეს.

აქვე იყო გარემოს დაცვის ეროვნული სააგენტოს სპეციალისტი
სერგო ხაცავა. იმედი გვაქვს, რომ ბოლო შემოწმებას კონკრეტული შედეგები მოჰყვება. ხალხი საწარმოს დახურვას კი არ ვითხოვთ, პირიქით, კარგია, რომ დედოფლისწყაროში რაღაც მუშაობს. ჩვენ ეკოლოგიური ნორმების დაცვას და ნორმალურ გარემოში ცხოვრებას ვითხოვთ, სხვა არაფერს. - აცხადებენ ადგილობრივები დ აიმ ფაქტზე მიანიშნებენ, რომ წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს დასახლება მოსახლეობისგან დაიცლება.
მოსახლეობა სხვადასხვა დაავადებების მკვეთრ მატებასაც უჩივის და ამას მავნე გამონაბოლქვს უკავშირებს. ბევრი მათგანი იმაზეც მიანიშნებს, რომ გამოკვლევების ჩატარებას უსახსრობის გამო ვერ ახერხებს.
დედოფლისწყაროს საავადმყოფო-პოლიკლინიკური გაერთიანების ხელმძღვანელი
ვანო ნატროშვილი ამ დასახლებაში მცხოვრებ მოსახლეობას პროფილაქტიკის მიზნით უფასო გამოკვლევების ჩატარებას სთავაზობს.
ილია მარტყოფლიშვილი* * *
ეკომიგრანტების მასშტაბური ნათლობა დედოფლისწყაროშივინ გახდნენ მუსლიმანი ქართველების ქრისტიანი ნათლიები და რამდენი ადამიანი მონათლეს ლევან ბაღაშვილმა და ავთანდილ ლეკაშვილმასაზღვრისპირა სოფელ ფიროსმანს აჭარის დეპუტაცია და პარლამენტის ვიცე-სპიკერი, ხულოს რაიონის მაჟორიტარი დეპუტატი
ანზორ ბოლქვაძე ეწვივნენ. მათი სტუმრობის მიზანი დედოფლისწყაროში აჭარიდან ჩასახლებული ეკომიგრანტების მასშტაბურ ნათლობაში მონაწილეობა გახლდათ. მოსახლეობასთან შეხვედრებისა და პრობლემების გაცნობის შემდეგ, სტუმრებმა მოგვიანებით დედოფლისწყაროს ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში გადაინაცვლეს, სადაც ეკომიგრანტები ქრისტიანული წესით მონათლეს.
როგორც ქიზიყმა გაარკვია, ამჯერად სამთაწყაროსა და ფიროსმანში მცხოვრები 32 მოქალაქე გაქრისტიანდა. ნათლობის რიტუალი ჰერეთი-დედოფლისწყაროს ეპისკოპოსმა
მექისედეკ ხაჩიძემ და მამა
ნიკოლოზ ლომსაძემ შეასრულა.

ამიერიდან, საზღვრისპირა სოფლებში მცხოვრებ მოქალაქეებს დეპუტატებთან და დედოფლისწყაროს გამგებელთან ნათესავური კავშირიც დააკავშირებთ. ახლადგაქრისტიანებულების ნათლიები პირადად გახლდნენ პარლამენტის ვიცე-სპიკერი
ანზორ ბოლქვაძე, ქედის რაიონის მაჟორიტარი
იაშა შარაშიძე, ხელვაჩაურის მაჟორიტარი
ასლან თავდგირიძე, საგარეჯოს დეპუტატი
ზაზა გულიკაშვილი, დედოფლისწყაროს მაჟორიტარი პარლამენტში
ავთანდილ ლეკაშვილი და დედოფლისწყაროს გამგებელი, ნაციონალური მოძრაობის რაიონული ორგანიზაციის თავმჯდომრის მოვალეობის შემსრულებელი
ლევან ბაღაშვილი.
ანზორ ბოლქვაძე (პარლამენტის ვიცე-სპიკერი): ,,ჩვენი მიზანი იყო, 25 წლის წინ ჩამოსახლებულ მიგრანტებს პირადად შევხვედროდით. ვესაუბრეთ, მათი გასაჭირი მოვისმინეთ და მათ წინაშე არსებულ პრობლემებზე რეაგირებას ახლო მომავალში მოვახდენთ. მინდა გითხრათ, რომ ადგილობრივები დადებითად შეგვხვდნენ. ვიზიტი იმითაც იყო მნიშვნელოვანი, რომ არაერთი პრობლემა გამოიკვეთა. სხვადასხვა პრობლემებთან ერთად იყვნენ ავადმყოფებიც, რომელთაც სამინისტროსთან შუამდგომლობას გავუწევთ და ვეცდებით დავეხმაროთ. მოქალაქეებმა განსაკუთრებით გამოყვეს გზისა და წყლის პრობლემა.ცუდ მდგომარეობაშია გზები, რაც მათ გადაადგილებას ართულებს. საზღვრისპირა სოფლებს სარწყავი არხების პრობლემა ყველაზე მეტად აწუხებთ, რაც მათ ფინანსურ მდგომარეობაზე პირდაპირ გავლენას ახდენს. სარწყავი სისტემის მოშლის შემდეგ მოსავლიანობამ კატასტროფულად იკლო. ყურადღება სოფლებში არსებულ ინფორმაციულ ვაკუუმზეც გამახვილდა და ადგილობრივებმა გვთხოვეს, რომ ამ კუთხითაც დავეხმაროთ. სატელიტურ ანტენებს დავაყენებთ, რათა ეს ვაკუუმი აღმოიფხვრას. ჩვენი დეპუტაცია სხვადასხვა რეგიონებში ჩასახლებულ ეკო-მიგრანტებს ხშირად ხვდება-ხოლმე და მიხარია, რომ ამჯერად დედოფლისწყაროსაც ვესტუმრეთ. ორმაგად მნიშვნელოვანია, რომ აქ მასშტაბური ნათლობა გაიმართა.
აჭარაში არის სოფელი დიდრაჭა, სადაც 300 წლის წინ ადგილობრივები იძულებით გაამუსლიმანეს და სიმართლე გითხრათ თვალზე ცრემლიც კი მადგება-ხოლმე, როცა ამ ადამიანებს ხელახლა ვაქრისტიანებთ. - ამბობს ქიზიყთან საუბრისას პარლამენტის ვიცე-სპიკერი.

სამი შვილი მონათლა სოფელ სამთაწყაროს ტერიტორიული ორგანის რწმუნებულმა
პაატა ნადირაშვილმაც: ,,პირადად მე ძირძველი ინგილო ვარ... ახლა კი ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი შვილებიც გაქრისტიანდნენ - გვითხრა ნადირაშვილმა.
სოფელ ფიროსმანიდან ნაციონალური მოძრაობის მაჟორიტარობის კანდიდატი
ავთანდილ შაინიძეც სწორედ ახლა მოინათლა მეუღლესთან, ლია შაინიძესა და 13 წლის ქალიშვილთან, მარიამთან ერთად: ,,უდიდესი შეგრძნებაა, დიდი ხნის ოცნება ასრულდა... ისეთი შთაბეჭდილებაა, გადმოცემა მიჭირს, თითქოს ცაში დავფრინავ - აცხადებს
ლია შაინიძე.
ნუგზარ ჭაღალაძე (37 წლის. ერთ-ერთი ნათლია): ,,მეც მუსულმანი ვიყავი, მაგრამ 1999 წელს წინაპრების გადაწყვეტილებით ქრისტიანობა მივიღეთ. ახლა კი დანარჩენებს ვნათლავთ...
დაჩი სურმანიძე (23 წლის): ,,სამხედრო სავალდებულო სამსახური ახლახან მოვიხადე და გადავწყვიტე ქრისტიანულად მოვნათლულიყავი. ჩემი მშობლები ჯერ ვერ მოინათლნენ, მაგრამ პატივს ვცემთ ერთმანეთის რელიგიურ მრწამსს. ხელს არ შევუშლით.
როგორც ინტერნეტ-გაზეთ ქიზიყმა გაარკვია,
ლევან ბაღაშვილი სამი ეკომიგრანტის ნათლია გახდა, ხოლო პარლამენტარმა
ავთანდილ ლეკაშვილმა დედოფლისწყაროში მცხოვრები 4 მუსულმანი გააქრისტიანა.
ასლან თავდგირიძე (პარლამენტარი): ,,ახლა ისეთი შეგრძნება მაქვს, ცრემლი მადგება. მე ნათლულები ირანში, ფერეიდანშიც მყავს. ხელვაჩაურში 1997 წელს დავამთავრეთ ტაძრის მშენებლობა. მაშინ ჩვენთან მხოლოდ 30 ქრისტიანი იყო ახლა კი 3 ათასზე მეტი ქრისტიანი მოდის და სიამაყის გრძნობა მეუფლება. მიხარია, რომ დედოფლისწყაროში ჩასახლებული მიგრანტების გაქრისტიანებაც შევძელით.
ცერემონიალის დასასრულს ეპისკოპოსმა მელქისედეკმა განაცხადა, რომ ამიერიდან საზღვრისპირა სოფლებისთვის მოძღვარი გამოიყოფა და წირვა-ლოცვა ინტენსიურად აღევლინება. /ქიზიყი/
ილია მარტყოფლიშვილი
თამილა გურაშვილი22.04.2010
* * *
ბექა გონაშვილი: თუ ცხვარს წელსაც არ ავცრით, მომავალ წელს, შეიძლება ეპიდემიაში ამოვყოთ თავითურქულზე გემგმიური ვაქცინაციის ჩაუტარებლობის შემთხვევაში, შესაძლოა, მომავალი წლისთვის ძალიან ცუდი ფაქტის წინაშე აღმოვჩნდეთ. ამის შესახებ საქართველოს მეცხვარეთა ასოციაციის თავმჯდომარემ
ბექა გონაშვილმა განაცხადა.

გონაშვილი აცხადებს, რომ ვაქცინაცია ცხვრებში უახლოეს 10-14 დღეში უნდა ჩატარდეს, ვიდრე ცხვარს მთაში გარეკავენ.
"მეორე წელია საქართველოში აცხადებენ, რომ თუქულის ფაქტები არ დაფიქსირებულა და ამ მოტივით არ ხდება ცხვრების გეგმიური ვაქცინაცია. რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, წელს მხოლოდ საზღვრისპირა რაიონში, კერძოდ ნინოწმინადაში აპირებენ აცრების ჩატარებას", - აცხადებს გონაშვილი.
როგორც "ჯი-ეიჩ-ენს" სპეციალისტებმა განუმარტეს, ნინოწმინადაში ცხვარი უკვე საძოვარზეა გარეკილი და ვაქცინაციის ჩატარების შემთხვევაში მისი ეფექტი მინიმალური იქნება.
თავის მხრივ, გონაშვილი აღნიშნავს, რომ, ვაქცინაცია თურქულზე ყველა ცხვარს უნდა ჩაუტარდეს და ამ შემთხვევაში კრიტერიუმის შერჩევას იმის მიხედვით, რომ თითქოს მხოლოდ საზღვრიდან შეიძლება ეპიდემიის შემოსვლა არასწორად მიიჩნევს.
"ვაქცინაცია თუ წელსაც არ ჩატარდა და ღვთის ნებით, მშვიდობიანად გადავრჩით, ძნელია იმის პროგნიზირება რა გველოდება მომავალი წლისთვის", _ აცხადებს მეცხვარეთა ასოციაციის თავმჯდომარე.
გონაშვილი აცხადებს, რომ იმ გარემოების გათვალისწინებით, როდესაც ქართული ცხვრის ექსპორტით მრავალი ქვეყნა დაინტერესდა და მხოლოდ გასულ წელს ქვეყნიდან 266 244 ცხვარი გავიდა, ამ საკითხს ფაქიზი დამოკიდებულება სჭირდება.
"იმ შემთხვევაში თუ სათანადო პრევენციას არ ექნა ადგილი და თუქულის ფაქტი დაფიქსირდა, საერთაშორისო კანომდებლობის მიხედვით, ორი წლის განმავლობაში ჩვენ ექსპორტს ვერ განვახორციელებთ. ჩემთვის უცნობია, თუ რა უშლის ხელს გეგმიური ვაქცინაციის ჩატარებას _ უსახსრობა თუ სხვა რამ, მაგრამ დაბეჯითებით ვიტყვი, რომ ეს არის ძალინ მნიშვნელოვანი საკითხი ქვეყნისთვის", - აცხადებს "ჯი-ეიჩ-ენთან" საუბარში გონაშვილი და დასძენს, _ "ის, რომ შარშან თუქულის ფაქტი არ გამოვლენილა არ იძლევა იმის დაბეჯითებით მტკიცების საფუძველს, რომ ცალკეული შემთხვევები არ შეიძლება არსებობდეს. შარშან არ ავცერით, წელს არ ავცრით და მომავალ წელს, შეიძლება ეპიდემიაში ამოვყოთ თავი".
გონაშვილი აღნიშნავს, რომ პარალელურად იზრდება იმ ქვეყნების რაოდენობა, რომელებიც ქართული ცხვრის ექსპორტით არიან დაინტერესებულნი და ამ შემთხვევაში საკითხისადმი დამოკიდებულება ადეკვატური უნდა იყოს.
"ჯი-ეიჩ-ენის" კითხვაზე თუ ამ დრომდე რატომ არ დაიწყო ვაქცინაცია, გონაშვილი კონკრეტულ პასუხს ვერ ასახელებს და აცხადებს, რომ დაზუსტებული ინფორმაცია მასაც არ გააჩნია.
"რამდენადაც ვიცი ვაქცინას ელოდებიან, თუმცა დაზუსტებით არაფრის თქმა არ შემიძლია", - აცხადებს გონაშვილი.

გონაშვილი უკმაყოფილებას გამოთქვამს, იმის გამო რომ რაიონებში ერთი ვეტერინარის მეტი არ არის და აცხადებს, რომ აღნიშნული გარემოება სწორი სტატისტიკის წარმოებასაც უშლის ხელს.
"ჩვენი ცხვრები შარშან არავის აღურიცხავს, არავინ იცის რამდენი გავყიდე, რამდენი შემომემატა, რამდენი დაეცა, ასეა სხვებთან მიმართებაშიც, ამიტომ არსებული სტატისტიკა არარეალურია", - აცხადებს მეცხვარეთა ასოციაციის თავმჯდომარე და დასძენს, -
"ცალკეული შემთხვევებისას ვეტერინარის გამოძახებას, თუ საქმე რაიმე მძიმე შემთხევასთან არ გვაქვს, აზრი არ აქვს. ერთ რაიონს ერთი ვეტერინარი ემსახურება და შესაბამისად გასაგებია, რომ მას ყველა შემთხვევებზე რეაგირება გაუჭირდება".
შეგახსენებთ, რომ შინაური ცხოველების ცალკეულ სახეობებში გეგმიური ვაქცინაცია გასული წლის დეკემბერში ჩატარდა, რასაც სპეციალისტები არაკვალიფიციურ ქმედებად აფასებენ. "სურსათის უვნებლობის, ვეტერინარიისა და მცენარეთა დაცვის ეროვნული სამსახური", მიზეზად ვაქცინის გვიან მიღებას ასახელებს, თუმცა აცხადებს, რომ ვაქცინაცია დადგენილ ვადებში ჩატარდა.
P.S. - ბექა გონაშვილი დედოფლისწყაროს ექს-მაჟორიტარის
ბეჟან (ბაჩუკი) გონაშვილის ვაჟი გახლავთ. /GHN/